FAQ

Podjęcie działalności gospodarczej w branży transportowej uregulowane zostało przepisami zawartymi w artykule 5 ustawy z dnia 6 września 2001 roku o transporcie drogowym. Zgodnie z wyżej przytoczonym aktem prawnym podjęcie i wykonywanie transportu drogowego, z wyjątkiem wykonywania transportu drogowego w zakresie pośrednictwa przy przewozie rzeczy, przewozu osób samochodem osobowym, taksówką lub pojazdem powyżej 7 osób i nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, wymaga uzyskania zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, na zasadach określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającym wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego. ustawa z dnia 6 września 2001 roku o transporcie drogowym określa warunki uzyskania zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, które są następujące:

1. przedsiębiorca spełnia wymagania określone w rozporządzeniu (WE) nr 1071/2009, a mianowicie:
• posiadać rzeczywistą i stałą siedzibę w jednym z państw członkowskich (zagadnienie rozwinięte w późniejszym pytaniu);
• cieszyć się dobrą reputacją;
• posiadać odpowiednią zdolność finansową (co roku dysponuje kapitałem i rezerwami o wartości co najmniej równej 9 000 EUR w przypadku wykorzystywania tylko jednego pojazdu i 5 000 EUR na każdy dodatkowy wykorzystywany pojazd);
• posiadać wymagane kompetencje zawodowe;
• wyznaczyć przynajmniej jedną osobę fizyczną, tzw. „zarządzający transportem”, która w sposób rzeczywisty i ciągły zarządza operacjami transportowymi tego przedsiębiorstwa, ma rzeczywisty związek z przedsiębiorstwem, polegający na przykład na tym, że jest jego pracownikiem, dyrektorem, właścicielem lub udziałowcem lub nim zarządza lub, jeżeli przedsiębiorca jest osobą fizyczną, jest tą właśnie osobą oraz posiada miejsce zamieszkania na terenie Wspólnoty.
2. w stosunku do zatrudnionych przez przedsiębiorcę kierowców, a także innych osób niezatrudnionych przez przedsiębiorcę, lecz wykonujących osobiście przewóz na jego rzecz, nie orzeczono zakazu wykonywania zawodu kierowcy.

W przypadku spełnienia powyższych wymagań przedsiębiorca może ubiegać się o uzyskanie odpowiedniej dla wykonywanej działalności licencji.

• art. 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2013 r., poz. 1265 ze zm.),
• rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiające wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego i uchylające dyrektywę Rady 96/26/WE (Dz.U.UE.L. z 2009 r., Nr 300, poz. 51 ze zm.)

Zaświadczenie na przewozy drogowe na potrzeby własne jest dokumentem potwierdzającym zgłoszenie przez przedsiębiorcę do odpowiedniego organu, iż wykonywane przewozy drogowe są działalnością pomocniczą w stosunku do jego podstawowej działalności gospodarczej. Zgodnie z definicją przewozem drogowym na potrzeby własne określany niezarobkowy przewóz drogowy, a więc każdy przejazd pojazdu po drogach publicznych z pasażerami lub bez, załadowanego lub bez ładunku, przeznaczonego do nieodpłatnego krajowego i międzynarodowego przewozu drogowego osób lub rzeczy, wykonywany przez przedsiębiorcę pomocniczo w stosunku do jego podstawowej działalności gospodarczej, spełniający łącznie następujące warunki:

1. pojazdy samochodowe używane do przewozu są prowadzone przez przedsiębiorcę lub jego pracowników,
2. przedsiębiorca legitymuje się tytułem prawnym do dysponowania pojazdami samochodowymi,
3. w przypadku przejazdu pojazdu załadowanego - rzeczy przewożone są własnością przedsiębiorcy lub zostały przez niego sprzedane, kupione, wynajęte, wydzierżawione, wyprodukowane, wydobyte, przetworzone lub naprawione albo celem przejazdu jest przewóz osób lub rzeczy z przedsiębiorstwa lub do przedsiębiorstwa na jego własne potrzeby, a także przewóz pracowników i ich rodzin,
4. d) nie jest przewozem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie usług turystycznych.

• art. 4 pkt 4 i art. 33 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2013 r., poz. 1265 ze zm.)

Zaświadczenie na przewozy drogowe na potrzeby własne wymagane jest w przypadku, kiedy przedsiębiorca wykonywane przewozy drogowe wykonuje jako działalnością pomocniczą w stosunku do jego podstawowej działalności gospodarczej, a tym samym nie świadczy zarobkowych usług transportowych dla innych podmiotów gospodarczych. Natomiast licencja na wykonywanie transportu drogowego wymagana jest u przedsiębiorców którzy świadczą usługi przewozu ładunku lub osób.

Należy jednak pamiętać, iż przedsiębiorstwo posiadające licencję na wykonywanie transportu drogowego nie musi występować do odpowiedniego organu o udzielenie zaświadczenia na przewozy drogowego, gdyż dokument w postaci licencji zezwala na wykonywanie zarówno zarobkowych jak i niezarobkowych przewozów drogowych.

• art. 4 pkt 1- 4 i art. 33 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2013 r., poz. 1265 ze zm.)

Zgodnie z Art. 14a ustawy o transporcie drogowym z dnia 6 września 2001r, przewoźnik drogowy może zawiesić, w całości albo w części wykonywanie transportu drogowego na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy. Przewoźnik drogowy zawieszający wykonywanie transportu drogowego jest obowiązany w terminie 14 dni od dnia, w którym rozpoczęty został okres zawieszenia:

1. zawiadomić organ, który udzielił licencji o zawieszeniu wykonywania transportu drogowego; w zawiadomieniu podaje się:
1. okres, na który zawieszono wykonywanie transportu drogowego,
2. liczbę wypisów z licencji odpowiadającą liczbie pojazdów samochodowych, którymi zaprzestano wykonywania przewozów drogowych – w przypadku częściowego zawieszenia wykonywania transportu drogowego;
2. zwrócić do organu, który udzielił licencji:
1. wszystkie wypisy z licencji - w przypadku zawieszenia wykonywania transportu drogowego w całości,
2. wypisy z licencji odpowiadające liczbie pojazdów samochodowych, którymi zaprzestano wykonywania przewozów drogowych - w przypadku częściowego zawieszenia wykonywania transportu drogowego

• art. 14 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2013 r., poz. 1265 ze zm.)

Certyfikat kompetencji zawodowych w krajowym transporcie drogowym osób lub rzeczy wydany przed dniem 4 grudnia 2011 r. uznaje się za równoważny z certyfikatem, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1071/2009.

• art. 21 ust. 2 rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiające wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego i uchylające dyrektywę Rady 96/26/WE (Dz.U.UE.L. z 2009 r., Nr 300, poz. 51 ze zm.),
• art. 3 ustawy z dnia 5 kwietnia 2013 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz ustawy o czasie pracy kierowców (Dz.U. z 2013 r., poz. 567 ze zm.)

Dotyczy Województwa Wielkopolskiego

W przypadku, gdy pasażer uzna, że pobrana przez taksówkarza za przejechaną trasę opłata jest zawyżona, może złożyć skargę. Skargi na jakość wykonanej usługi należy składać w formie pisemnej wraz z załączonym dokumentem potwierdzającym wykonanie kursu tj. z paragonem lub rachunkiem. Skargę w formie pisemnej można złożyć osobiście lub przesłać pocztą do Wojewódzkiego Inspektoratu Transportu Drogowego w Poznaniu.

• art. 221 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 267)

Licencję, cofa się w przypadku gdy:

• wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania działalności gospodarczej objętej licencją,
• przedsiębiorca nie podjął działalności objętej licencją w ciągu 6 miesięcy od dnia jej wydania, pomimo wezwania organu licencyjnego do jej podjęcia; jeżeli posiadacz licencji
• nie spełnia wymagań uprawniających do wykonywania działalności w zakresie transportu drogowego,
• rażąco naruszył warunki określone w licencji lub inne warunki wykonywania działalności objętej licencją określone przepisami prawa,
• odstąpił licencję lub wypis z licencji osobie trzeciej,
• zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej objętej licencją, a w szczególności nie wykonuje, na skutek okoliczności zależnych od niego, transportu drogowego co najmniej przez 6 miesięcy,
• samowolnie zmienia wskazania urządzeń pomiarowo-kontrolnych, zainstalowanych w pojeździe.

Ponadto licencja może być cofnięta, jeżeli jej posiadacz:

• nie przedstawił, w wyznaczonym terminie, stosownych informacji i dokumentów, wynikających z przepisów ustawy,
• zalega w regulowaniu, stwierdzonych decyzją ostateczną lub prawomocnym orzeczeniem, zobowiązań: celnych, podatkowych lub innych zobowiązań na rzecz Skarbu Państwa z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego, a także wobec kontrahenta.

• art. 15 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2013 r., poz. 1265 ze zm.)

Należy wskazać, że osoba posiadająca uprawnienie do kierowania pojazdem jest obowiązana niezwłocznie zawiadomić starostę o utracie prawa jazdy, pozwolenia do kierowania tramwajem, o zniszczeniu tych dokumentów w stopniu powodującym ich nieczytelność, a także zmiane stanu faktycznego wymagającego zmiany danych w nich zawartych.

• art. 18 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2011 r., Nr 30, poz. 151 ze zm.)

Na wstępie należy podkreślić, że mandat z chwilą pokwitowania staję się prawomocny, a co za tym idzie powstaje obowiązek uiszczenia grzywny w terminie 7 dni na wskazany numer rachunku bankowego.

W sytuacji utraty mandatu karnego wystawionego przez Policję należy skontaktować się z właściwym dla miejsca popełnienia wykroczenia Urzędem Wojewódzkim, ponieważ jego wierzycielem jest właściwy miejscowo Wojewoda.

W przypadku wystawienia mandatu przez Inspekcję Transportu Drogowego należy skontaktować się z właściwym dla miejsca popełnienia wykroczenia Wojewódzkim Inspektoratem Transportu Drogowego.

• art. 98 § 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2013 r., poz. 395 ze zm).

Przepisy postępowania mandatowego nie przewidują możliwości „odwołania się„ od nałożenia grzywny w postaci mandatu karnego. Mandat karny kredytowany staje się prawomocny z chwilą pokwitowania jego odbioru przez ukaranego. Po przyjęciu zatem mandatu jedyną możliwością „odwołania od grzywny nim nałożonej bądź” jest jego uchylenie na wniosek ukaranego złożony w terminie 7 dni od daty pokwitowania jego odbioru, ale tylko z uwagi na fakt, iż grzywnę nałożono za czyn niebędący czynem zabronionym jako wykroczenie. Wniosek taki należy złożyć do sądu właściwego do rozpoznania sprawy, na którego obszarze działania została nałożona grzywna 

• art. 98 § 3 i art. 101 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2013 r., poz. 395 ze zm).

Dokumentem stwierdzającym posiadanie uprawnienia do kierowania motorowerem, pojazdem silnikowym lub zespołem pojazdów składającym się z pojazdu silnikowego i przyczepy lub naczepy jest:

1. wydane w kraju:
1. prawo jazdy,
2. pozwolenie wojskowe,
3. międzynarodowe prawo jazdy;
2. wydane za granicą:
1. międzynarodowe prawo jazdy, określone w Konwencji o ruchu drogowym, podpisanej w Genewie dnia 19 września 1949 r. (Dz.U. z 1959 r. Nr 54, poz. 321 i 322),
2. krajowe lub międzynarodowe prawo jazdy, określone w Konwencji o ruchu drogowym, sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r. (Dz.U. z 1988 r. Nr 5, poz. 40 i 44),
3. krajowe prawo jazdy wydane w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
3. zagraniczny dokument wojskowy, określony w umowach międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Kierowca może posiadać tylko jedno ważne prawo jazdy.

• art. 4. ust 2 ustawy o kierujących pojazdami z dnia 5 stycznia 2011 r. (Dz. U. z 2011 r., Nr 30, poz. 151)

Odnośnie wpisu kodu 95, który jest warunkowane przepisem art. 39f ustawy o transporcie drogowym z dnia 6 września 2001r., starosta dokonuje w prawie jazdy wpisu potwierdzającego odbycie kwalifikacji wstępnej, kwalifikacji wstępnej przyspieszonej, kwalifikacji wstępnej uzupełniającej, kwalifikacji wstępnej uzupełniającej przyspieszonej albo szkolenia okresowego, o których mowa w rozdziale 7a ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym. Wpis jest dokonywany na pisemny wniosek kierowcy, na podstawie przedłożonych kopii:

1. świadectwa kwalifikacji zawodowej potwierdzającego ukończenie kwalifikacji wstępnej, kwalifikacji wstępnej przyspieszonej, kwalifikacji wstępnej uzupełniającej, kwalifikacji wstępnej uzupełniającej przyspieszonej, szkolenia okresowego albo karty kwalifikacji kierowcy wydanej w państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, zgodnie z dyrektywą nr 2003/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie wstępnej kwalifikacji i okresowego szkolenia kierowców niektórych pojazdów drogowych do przewozu rzeczy lub osób, zmieniającą rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 oraz dyrektywę Rady 91/439/EWG i uchylającą dyrektywę Rady 76/914/EWG,
2. orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy,
3. orzeczenia psychologicznego stwierdzającego brak przeciwwskazań psychologicznych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy - określonych w przepisach ustawy, o której mowa w ust. 1.

Wpis jest dokonywany, w formie wymiany prawa jazdy, na okres 5 lat, liczony od dnia wydania świadectwa kwalifikacji zawodowej, o którym mowa w przepisach rozdziału 7a ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, przy czym termin ten nie może być dłuższy niż okres ważności orzeczenia lekarskiego i orzeczenia psychologicznego, o których mowa w przepisach rozdziału 7a tej ustawy.

Zgodnie z załącznikiem nr 1 do rozporządzenia w sprawie wzorów dokumentów stwierdzających uprawnienia do kierowania pojazdami, w polach kolumny oznaczonej liczbą 12 umieszcza się liczbowe oznaczenia kodów i subkodów, które określają następujące ograniczenia w korzystaniu z uprawnień lub informacje dodatkowe:

1. 01- wymagana korekta lub ochrona wzroku:
   01.01 - okulary,
   01.02 - soczewka(i) kontaktowa(e),
   01.03 - okulary ochronne,
   01.04 - szkła przyciemnione,
   01.05 - przepaska na oko,
   01.06 - okulary lub soczewki kontaktowe;
2. 02 - wymagana korekta słuchu:
   02.01 - aparat słuchowy jednouszny,
   02.02 - aparat słuchowy obuuszny;
3. 03 - wymagane protezy lub szyny ortopedyczne kończyn:
   03.01 - proteza lub szyna ortopedyczna kończyny górnej,
   03.02 - proteza lub szyna ortopedyczna kończyny dolnej;
4. 05 - wymagane ograniczone korzystanie z pojazdu (obowiązkowe stosowanie subkodów, ograniczenia jazdy wynikające ze stanu zdrowia kierowcy):
   05.01 - jazda w godzinach dziennych (od świtu do zmierzchu),
   05.02 - jazda tylko w obrębie określonego obszaru administracyjnego (np. 05.02.nazwa miasta),
   05.03 - jazda bez pasażerów,
   05.04 - jazda z prędkością nie większą niż ......... km/h,
   05.05 - jazda tylko w towarzystwie osoby posiadającej prawo jazdy,
   05.06 - bez prawa ciągnięcia przyczepy,
   05.07 - bez prawa jazdy po autostradach,
   05.08 - zakaz spożywania alkoholu;
5. 10 - wymagane modyfikacje w układzie zmiany biegów:
   10.01 - ręczna zmiana biegów,
   10.02 - bez pedału sprzęgła (albo dźwigni ręcznej dla prawa jazdy kategorii AM, A1, A2 i A),
   10.03 - zmiana biegów sterowana elektronicznie,
   10.04 - zmodyfikowana dźwignia zmiany biegów,
   10.05 - bez przekładni dodatkowej;
6. 15 - wymagana modyfikacja sprzęgła:
   15.01 - zmodyfikowana dźwignia zmiany biegów,
   15.02 - sprzęgło sterowane ręcznie,
   15.03 - sprzęgło automatyczne,
   15.04 - składany lub odkręcany pedał sprzęgła za przegrodą;
7. 20 - wymagane modyfikacje w układzie hamulcowym:
   20.01 - zmodyfikowany pedał hamulca,
   20.02 - powiększony pedał hamulca,
   20.03 - pedał hamulca dostosowany do obsługi lewą stopą,
   20.04 - pedał hamulca pod całą stopę,
   20.05 - wychylny pedał hamulca,
   20.06 - ręcznie sterowany hamulec roboczy,
   20.07 - maksymalne użycie wzmocnionego hamulca roboczego,
   20.08 - maksymalne użycie hamulca awaryjnego zintegrowanego z hamulcem roboczym,
   20.09 - zmodyfikowany hamulec postojowy,
   20.10 - elektrycznie sterowany hamulec postojowy,
   20.11 - nożny hamulec postojowy,
   20.12 - składany lub odkręcany pedał hamulca za przegrodą,
   20.13 - hamulec obsługiwany kolanem,
   20.14 - elektrycznie sterowany hamulec roboczy;
8. 25 - wymagane modyfikacje w układzie przyspieszenia:
   25.01 - zmodyfikowany pedał przyspieszenia,
   25.02 - pedał przyspieszenia pod całą stopę,
   25.03 - wychylny pedał przyspieszenia,
   25.04 - przyspieszenie sterowane ręcznie,
   25.05 - przyspieszenie sterowane kolanem,
   25.06 - serwoprzyspieszacz (w tym elektroniczny, pneumatyczny),
   25.07 - pedał przyspieszenia po lewej stronie pedału hamulca,
   25.08 - pedał przyspieszenia po lewej stronie,
   25.09 - składany lub odkręcany pedał przyspieszenia za przegrodą;
9. 30 - wymagane wspólne modyfikacje układów hamowania i przyspieszenia:
   30.01 - pedały równoległe,
   30.02 - pedały na tym samym lub prawie na tym samym poziomie,
   30.03 - przesuwne pedały hamowania i przyspieszenia,
   30.04 - pedały hamowania i przyspieszenia z przesuwem i szyną,
   30.05 - składane lub odkręcane pedały hamowania i przyspieszenia,
   30.06 - wypiętrzona podłoga,
   30.07 - przegroda z boku pedału hamulca,
   30.08 - przegroda na protezę lub szynę z boku pedału hamulca,
   30.09 - przegroda pod pedałami hamowania i przyspieszenia,
   30.10 - podparcie pięty lub nogi,
   30.11 - elektryczne sterowanie hamowaniem i przyspieszaniem;
10. 35 - wymagane modyfikacje urządzeń sterowania (przełączniki świateł, wycieraczki szyby przedniej, spryskiwacz, sygnał dźwiękowy, kierunkowskazy):
    35.01 - urządzenia sterowania obsługiwane bez negatywnego wpływu na kierowanie i obsługę,
    35.02 - urządzenia sterowania obsługiwane bez konieczności puszczenia kierownicy i akcesoriów (w tym gałek, dźwigni),
    35.03 - urządzenia sterowania obsługiwane bez konieczności puszczenia kierownicy i akcesoriów lewą ręką,
    35.04 - urządzenia sterowania obsługiwane bez konieczności puszczenia kierownicy i akcesoriów prawą ręką,
    35.05 - urządzenia sterowania obsługiwane bez konieczności puszczenia kierownicy i akcesoriów ze wspólnymi mechanizmami hamowania i przyspieszenia;
11. 40 - wymagane modyfikacje w układzie kierowniczym:
    40.01 - zwykły układ kierowniczy ze wspomaganiem,
    40.02 - układ kierowniczy z aktywnym wspomaganiem,
    40.03 - układ kierowniczy z systemem rezerwowym (sprzężeniem zwrotnym),
    40.04 - wydłużona kolumna kierownicy,
    40.05 - zmodyfikowana kierownica (grubszy lub cieńszy przekrój koła kierownicy, kierownica o mniejszej średnicy),
    40.06 - wychylne koło kierownicy,
    40.07 - pionowe koło kierownicy,
    40.08 - poziome koło kierownicy,
    40.09 - kierowanie nożne,
    40.10 - alternatywny system kierownicy (drążek),
    40.11 - gałka na kierownicy,
    40.12 - szyna ortopedyczna ręki na kole kierownicy,
    40.13 - ze stawem szynowym;
12. 42 - wymagane modyfikacje lusterka wstecznego (lusterek):
    42.01 - zmodyfikowane zewnętrzne lusterko prawe lub lewe,
    42.02 - zewnętrzne lusterko na wysięgniku,
    42.03 - dodatkowe zewnętrzne lusterko pozwalające na obserwację ruchu,
    42.04 - panoramiczne wewnętrzne lusterko,
    42.05 - lusterko do obserwacji martwych pól,
    42.06 - elektrycznie sterowane zewnętrzne lusterko (lusterka);
13. 43 - wymagane modyfikacje fotela kierowcy:
    43.01 - fotel kierowcy na dobrej wysokości obserwacyjnej i w normalnej odległości od kierownicy i pedałów,
    43.02 - fotel kierowcy dostosowany do kształtu ciała,
    43.03 - fotel kierowcy z oparciem bocznym stabilizującym pozycję,
    43.04 - fotel kierowcy z podłokietnikiem,
    43.05 - wydłużone szyny prowadzące fotela kierowcy,
    43.06 - zmodyfikowany pas bezpieczeństwa,
    43.07 - pas bezpieczeństwa szelkowy;
14. 44 - wymagane modyfikacje motocykli i motorowerów (obowiązkowe stosowanie subkodów):
    44.01 - hamulec z pojedynczym sterowaniem,
    44.02 - zmodyfikowany hamulec ręczny,
    44.03 - zmodyfikowany hamulec nożny,
    44.04 - zmodyfikowana rączka przyspieszenia,
    44.05 - ręczna zmiana biegów i ręczne sprzęgło,
    44.06 - zmodyfikowane lusterko (lusterka) wsteczne,
    44.07 - zmodyfikowane wskaźniki kontrolne (kierunkowskazy, lampy hamulca),
    44.08 - wysokość siedzenia pozwalająca kierowcy na oparcie dwóch stóp na ziemi jednocześnie w pozycji siedzącej;
15. 45 - wyłącznie motocykle z koszem;
16. 50 - dla określonego pojazdu lub nadwozia (numer identyfikacyjny pojazdu, VIN);
17. 51 - dla określonego pojazdu lub tablicy rejestracyjnej (numer rejestracyjny pojazdu, VRN);
18. 70 - wymiana prawa jazdy numer ... wydanego przez .... (wyróżnik UE/ONZ w przypadku państwa trzeciego, np.: 70.0123456789.NL);
19. 71 - wtórnik prawa jazdy numer ..... (wyróżnik UE/ONZ w przypadku państwa trzeciego, np.: 71.987654321.HR);
20. 72 - wyłącznie dla pojazdów kategorii A z maksymalną pojemnością skokową cylindra 125 cm3 oraz maksymalną mocą 11 Kw (A1);
21. 73 - wyłącznie dla pojazdów kategorii B z silnikiem, typów trójkołowych lub czterokołowych (B1);
22. 74 - wyłącznie dla pojazdów kategorii C, których dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 7500 kg (C1);
23. 75 - wyłącznie dla pojazdów kategorii D z nie więcej niż 16 miejscami siedzącymi, wyłączając siedzenie kierowcy (D1);
24. 76 - wyłącznie dla pojazdów kategorii C, których dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 7500 kg (C1), połączonych z przyczepą, której dopuszczalna masa całkowita przekracza 750 kg, o ile dopuszczalna masa całkowita utworzonego w ten sposób zespołu pojazdów nie przekracza 12 000 kg, a dopuszczalna masa całkowita przyczepy nie przekracza masy własnej pojazdu ciągnącego (C1+E);
25. 77 - wyłącznie dla pojazdów kategorii D z nie więcej niż 16 miejscami siedzącymi bez siedzenia kierowcy (D1) połączonych z przyczepą, której dopuszczalna masa całkowita przekracza 750 kg, o ile (a) dopuszczalna masa całkowita utworzonego w ten sposób zespołu pojazdów nie przekracza 12 000 kg, a dopuszczalna masa całkowita przyczepy nie przekracza masy własnej pojazdu ciągnącego oraz (b) przyczepa nie jest wykorzystywana do przewozu pasażerów (D1+E);
26. 78 - wyłącznie pojazdy bez pedału sprzęgła (albo dźwigni ręcznej dla kategorii AM, A1, A2 i A);
27. 79 - ograniczenie do pojazdów, które spełniają wymogi specyfikacji wskazanej w nawiasach - kod stosuje się wyłącznie w przypadku przeniesienia ograniczeń z wymienianego prawa jazdy wydanego za granicą, np.: 79(...);
28. 95 - potwierdzenie posiadania świadectwa kwalifikacji zawodowej;
29. 96 - potwierdzenie posiadania uprawnień do kierowania zespołem pojazdów;
30. 101 - wymagane dodatkowe oznakowanie pojazdu;
31. 102 - wymiana uzyskanego przed dniem 1 lipca 1999 r. prawa jazdy kategorii C bez posiadania kategorii B prawa jazdy;
32. 103 - wymiana uzyskanego przed dniem 1 lipca 1999 r. prawa jazdy kategorii D bez posiadania kategorii B prawa jazdy;
33. 104 - wymiana prawa jazdy kategorii M z ograniczeniem do kierowania tylko pojazdami wolnobieżnymi;
34. 105 - wymiana prawa jazdy kategorii trolejbusowej z ograniczeniem do kierowania tylko trolejbusami;
35. 106 - zakaz w zakresie kategorii B prawa jazdy przy posiadaniu kategorii C1, C, D1 lub D prawa jazdy;
36. 107 - wymagane dostosowanie pojazdu do rodzaju schorzenia. W przypadku gdy ograniczenie dotyczy wszystkich posiadanych przez osobę kategorii prawa jazdy, odpowiedni kod umieszcza się wyłącznie w ostatnim wierszu tabeli.

• art. 15 ustawy o kierujących pojazdami z dnia 5 stycznia 2011 r. (Dz. U. z 2011 r., Nr 30, poz. 151), - art. 39 f ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1265 ze zm.),
• załącznik nr 1 do rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 2 sierpnia 2012 r. w sprawie wzorów dokumentów stwierdzających uprawnienia do kierowania pojazdami

Kierowcy, którzy otrzymali prawo jazdy kategorii D1, D1+E, D, D+E po 10 września 2008r. lub kategorii C1, C1+E, C, C+E po 10 września 2009r., w celu przedłużenia uprawnień muszą co 5 lat odbywać szkolenia okresowe. O terminie pierwszego szkolenia okresowego decyduje data wydania prawa jazdy.

Jeżeli posiadasz prawo jazdy kategorii C musisz odbyć szkolenie okresowe według poniższego kalendarza:

Jeżeli posiadasz prawo jazdy kategorii D musisz odbyć szkolenie okresowe według poniższego kalendarza:

• art. 3 ustawy z dnia 17 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2006 r., Nr 235, poz. 1701)

Przedsiębiorca musi posiadać siedzibę w jednym z państw członkowskich wraz z lokalami, w których są przechowywane dokumenty księgowe, akta pracowników, dokumenty zawierające dane na temat czasu prowadzenia pojazdu i odpoczynku oraz inne dokumenty, do których dostęp musi mieć właściwy organ kontrolny, w celu ich sprawdzenia

W momencie kiedy zezwolenie zostanie wydane – musi dysponować co najmniej jednym pojazdem, który został zarejestrowany lub w inny sposób wprowadzony do ruchu zgodnie z przepisami tego państwa członkowskiego - będąc jego właścicielem lub posiadaczem;

Prowadzić działalność związaną z pojazdami w sposób rzeczywisty i ciągły oraz przy użyciu niezbędnego sprzętu administracyjnego, a także odpowiedniego sprzętu technicznego i urządzeń technicznych, w bazie eksploatacyjnej, która znajduje się w tym państwie członkowskim.

• art. 5 rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiające wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego i uchylające dyrektywę Rady 96/26/WE (Dz.U.UE.L. z 2009 r., Nr 300, poz. 51 ze zm.),

Odpowiedz na to pytanie znajduje się w rozdziale 11 ustawy o transporcie drogowym.

Kierujący wykonujący przewóz drogowy z naruszeniem obowiązków lub warunków przewozu drogowego, podlega karze grzywny w wysokości do 2.000 złotych. Wykaz naruszeń dotyczących kierującego, oraz wysokości grzywien za poszczególne naruszenia określa załącznik nr 1 do ustawy o transporcie drogowym.

Osoba zarządzająca przedsiębiorstwem lub osoba zarządzająca transportem w przedsiębiorstwie, o której mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 , a także każda inna osoba wykonująca czynności związane z przewozem drogowym, która naruszyła obowiązki lub warunki przewozu drogowego albo dopuściła, chociażby nieumyślnie, do powstania takich naruszeń, podlega karze grzywny w wysokości do 2.000 złotych. Wykaz naruszeń dotyczących osoby zarządzającej przedsiębiorstwem lub osoby zarządzającej transportem w przedsiębiorstwie, o której mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 , a także każdej innej osoby wykonującej czynności związane z przewozem drogowym, która naruszyła obowiązki lub warunki przewozu drogowego albo dopuściła, chociażby nieumyślnie, do powstania takich naruszeń, oraz wysokości grzywien za poszczególne naruszenia określa załącznik nr 2 do ustawy.

Podmiot wykonujący przewóz drogowy lub inne czynności związane z tym przewozem z naruszeniem obowiązków lub warunków przewozu drogowego, podlega karze pieniężnej w wysokości od 50 złotych do 10.000 złotych za każde naruszenie. Suma kar pieniężnych nałożonych za naruszenia stwierdzone podczas jednej kontroli drogowej nie może przekroczyć kwoty 10.000 złotych.

Natomiast suma kar pieniężnych nałożonych za naruszenia stwierdzone podczas kontroli w podmiocie wykonującym przewóz drogowy nie może przekroczyć:

1. 15.000 złotych - dla podmiotu zatrudniającego kierowców w liczbie średnio do 10 w okresie 6 miesięcy przed dniem rozpoczęcia kontroli;
2. 20.000 złotych - dla podmiotu zatrudniającego kierowców w liczbie średnio od 11 do 50 w okresie 6 miesięcy przed dniem rozpoczęcia kontroli;
3. 25.000 złotych - dla podmiotu zatrudniającego kierowców w liczbie średnio od 51 do 250 w okresie 6 miesięcy przed dniem rozpoczęcia kontroli;
4. 30.000 złotych - dla podmiotu zatrudniającego kierowców w liczbie większej niż 250 w okresie 6 miesięcy przed dniem rozpoczęcia kontroli;
5. 40.000 złotych - dla podmiotu wykonującego inne czynności związane z przewozem drogowym.

Za kierowców, o których mowa w ust. 3 pkt 1-3, uważa się również osoby niezatrudnione przez podmiot wykonujący przewóz drogowy, wykonujące osobiście przewozy drogowe na jego rzecz.

Wykaz naruszeń obowiązków lub warunków przez podmiot wykonujący przewóz drogowy lub inne czynności związane z tym przewozem, oraz wysokości kar pieniężnych za poszczególne naruszenia określa załącznik nr 3 do ustawy o transporcie drogowym.

Kara pieniężna może być również nałożona na podmiot wykonujący inne czynności związane z przewozem drogowym, w szczególności na:

1. spedytora,
2. nadawcy,
3. odbiorcy,
4. załadowcy,
5. organizatora wycieczki,
6. organizatora transportu,
7. operatora publicznego transportu zbiorowego

- jeżeli okoliczności sprawy i dowody jednoznacznie wskazują, że podmiot ten miał wpływ lub godził się na powstanie naruszenia.

• art. 92, 92a ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1265 ze zm.), - załącznik nr 1,2 i 3 do ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1265 ze zm.),

Kwestia wymiany opon jest indywidualnie podejmowana przez użytkownika, jednak trzeba wziąć tutaj pod uwagę szeroko pojęty aspekt bezpieczeństwa w ruchu drogowym jak i również własne bezpieczeństwo. Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 Prawo o Ruchu Drogowym w art. 60 ust 3 normuje jedynie warunki używania łańcuchów przeciwślizgowych.

• art. 60 ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm. )

W tym celu należy zwrócić uwagę na tabliczkę znamionową (TZ) określającą symbol dopuszczenia znak „e1”, następnie należy znaleźć na wykresówce podobny znak „e1” oraz zwrócić szczególną uwagę na liczbę występującą po lub pod znakiem „e1” liczba ta musi być zgodna z określoną na TZ.

Należy również określić prędkość jaka jest wskazana w danym typie tachografu. Zdjęcie obrazuje przykładowe informacje zawarte na TZ.

Tygodniowy okres odpoczynku rozpoczyna się nie później niż po zakończeniu sześciu okresów 24 godzinnych licząc od końca poprzedniego tygodniowego okresu odpoczynku.

Dodatkowo należy pamiętać, iż w ciągu dwóch kolejnych tygodni kierowca wykorzystuje co najmniej:

• dwa regularne tygodniowe okresy odpoczynku, lub
• jeden regularny tygodniowy okres odpoczynku i jeden skrócony tygodniowy okres odpoczynku trwający co najmniej 24 godziny.

Kierowca powinien zrekompensować skrócenie odpoczynku równoważnym odpoczynkiem wykorzystanym jednorazowo przed końcem trzeciego tygodnia następującego po danym tygodniu, tzn. jeśli w danym tygodniu kierowca skróci odpoczynek tygodniowy do np. 30 godzin, to przed upływem 21 dni od końca tygodnia, w którym nastąpiło skrócenie zobowiązany jest oddać w całości (nie można podzielić na mniejsze okresy) brakujące 15 godzin do odpoczynku trwającego co najmniej 9 godzin.

• art. 8 ust 6 i ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz.U.UE.L. z 2006 r., Nr 102, poz. 1 ze zm.)

Zgodnie z obowiązującymi przepisami kierowca w ciągu jednego tygodnia może prowadzić pojazd maksymalnie 56 godzin. Jednakże musi zawsze mieć na uwadze fakt, iż w okresie kolejnych dwóch tygodni maksymalny czas prowadzenia pojazdu nie może przekroczyć 90 godzin. Wymusza to zarówno na kierowcy jak i na przedsiębiorcy obowiązek kontrolowania czasu prowadzenia pojazdu w każdych następujących po sobie tygodniach, tzn. jeżeli w pierwszym tygodniu kierowca prowadził pojazd np. 47 godzin, to zgodnie z obowiązującymi przepisami w drugim tygodniu może prowadzić pojazd tylko przez 43 godzin, gdyż, w przeciwnym wypadku, dojdzie do przekroczenia 90 godzin prowadzenia pojazdu w okresie dwóch kolejnych tygodni; natomiast zaczynając trzeci tydzień jazdy należy uwzględnić czas prowadzenia w drugim tygodniu itd.

• art. 6 ust 2 i ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz.U.UE.L. z 2006 r., Nr 102, poz. 1 ze zm.)

Zagadnienia związane z prawidłowym funkcjonowaniem i użytkowaniem urządzenia rejestrującego zawarte zostały w Rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym. Zgodnie z danym aktem prawnym zarówno pracodawca jak i kierowcy zapewnią poprawne działanie i odpowiednie stosowanie, z jednej strony, urządzeń rejestrujących, a z drugiej strony, karty kierowcy, w przypadku, gdy kierowca obowiązany jest prowadzić pojazd wyposażony w cyfrowe urządzenie rejestrujące. Dodatkowo należy zaznaczyć, iż pracodawca jest osobą, która wyda wystarczającą ilość wykresówek kierowcom pojazdów wyposażonych w analogowe urządzenie rejestrujące, mając na uwadze długość okresu pracy, osobisty charakter wykresówki i możliwość zaistnienia konieczności ich wymiany w przypadku, gdy są zniszczone lub zatrzymane przez upoważnionego funkcjonariusza służb kontrolnych. Pracodawca jest odpowiedzialny za wydanie kierowcom wykresówek, które są zgodne z zatwierdzonym wzorem oraz właściwe dla użycia w urządzeniu rejestrującym zainstalowanym w pojeździe. Bardzo ważnym zagadnieniem przy prawidłowym funkcjonowaniu urządzenia rejestrującego jest poddawanie tachografu wymaganym badaniom okresowym, które należy wykonywać nie rzadziej niż co 24 miesiące, licząc od daty naniesionej na tabliczkę pomiarową o ile wcześniej nie nastąpi uszkodzenie urządzenia rejestrującego, przekroczenie dopuszczalnych wartości błędów, uszkodzenie bądź utrata cechy nałożonej w czasie sprawdzania lub tabliczki pomiarowej.

• art. 13 i art. 14 ust. 1 rozporządzenie Rady (EWG) Nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz.U.UE.L. z 1985 r., Nr 370, poz. 8 ze zm.)

Dokumenty jakie powinna posiadać przy sobie osoba wykonującą przewóz drogowy uzależnione są od rodzaju wykonywanego przez nią przewozu, a dokładniej zostały wymienione w artykule 87 Ustawy z dnia 6 września 2001 roku o transporcie drogowym. Zgodnie z danym aktem prawnym podczas wykonywania przewozu drogowego kierowca pojazdu samochodowego, z zastrzeżeniem ust. 4, jest obowiązany mieć przy sobie i okazywać, na żądanie uprawnionego organu kontroli, kartę kierowcy, zapisy urządzenia rejestrującego samoczynnie prędkość jazdy, czas jazdy i czas postoju, obowiązkowe przerwy i czas odpoczynku oraz zaświadczenie, o którym mowa w art. 31 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców, a ponadto:

1. wykonując transport drogowy - wypis z zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego albo wypis z licencji;
2. wykonując przewóz drogowy osób:
1. przy wykonywaniu przewozów regularnych i regularnych specjalnych - odpowiednie zezwolenie lub wypis z zezwolenia wraz z obowiązującym rozkładem jazdy,
2. przy wykonywaniu międzynarodowych przewozów wahadłowych lub okazjonalnych - odpowiednie zezwolenie lub formularz jazdy,
3. przy wykonywaniu międzynarodowych przewozów na potrzeby własne - formularz jazdy,
4. oryginał albo poświadczoną za zgodność z oryginałem przez przedsiębiorcę kserokopię decyzji, o której mowa w art. 20a ust. 2, jeżeli została wydana,
5. przy wykonywaniu międzynarodowego przewozu drogowego, polegającego na okazjonalnym przewozie osób autobusami zarejestrowanymi na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej innym niż terytorium kraju, przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego świadczy te usługi, a w przypadku braku takiej siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej posiadającego stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej innym niż terytorium kraju - potwierdzenie lub kopię potwierdzenia zarejestrowania jako podatnika VAT czynnego albo wydruk potwierdzenia identyfikacji jako podatnika VAT - przewozy okazjonalne,
6. dokumenty wymagane w publicznym transporcie zbiorowym,
7. przy wykonywaniu przewozów okazjonalnych, o których mowa w art. 18 w ust. 4b w pkt 2, kopię umowy na realizowany przewóz;
3. wykonując przewóz drogowy rzeczy - dokumenty związane z przewożonym ładunkiem, a także:
1. odpowiednie zezwolenie wymagane w międzynarodowym transporcie drogowym,
2. świadectwo wymagane zgodnie z Umową o międzynarodowych przewozach szybko psujących się artykułów żywnościowych i o specjalnych środkach transportu przeznaczonych do tych przewozów (ATP), sporządzonej w Genewie dnia 1 września 1970 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 49, poz. 254),
3. zezwolenie na przejazd pojazdu, z ładunkiem lub bez ładunku, o masie, naciskach osi lub wymiarach przekraczających wielkości określone w odrębnych przepisach,
4. dokumenty wymagane przy przewozie zwierząt,
5. dokumenty wymagane przy przewozie odpadów, w tym w odniesieniu do transportującego odpady wydane przez właściwy organ potwierdzenie posiadania numeru rejestrowego, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21), o ile wpis do rejestru jest wymagany,
6. certyfikat potwierdzający spełnienie przez pojazd odpowiednich wymogów bezpieczeństwa lub warunków dopuszczenia do ruchu, jeżeli jest wymagany,
7. dokumenty związane z transgranicznym przemieszczaniem organizmów genetycznie zmodyfikowanych;
4. w międzynarodowym transporcie drogowym - świadectwo kierowcy, jeżeli jest wymagane.
5. urządzenie, o którym mowa w art. 13i ust. 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, jeżeli jest wymagane.

• art. 87 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transorcie drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1265 ze zm.).